Begin van de 20ste eeuw bezat Doeksen al de schelpenzuigerij.In de wintermaanden lagen deze schepen vaak doelloos in de haven. Soms werden ze alleen ingezet om de haven ijsvrij te houden. In de deze periode raakten er geregeld  veel schepen boven de waddeneilanden in de problemen. Bergen van schepen was dan ook een zeer lucratieve bezigheid. Het duurde ook niet lang of in de herfst werd de zuiginstallatie van boord gehaald en het schip gereed gemaakt voor sleep- en bergingswerk.

Er werden meerdere schepen aangekocht. Daarbij moest gelet worden op de bruikbaarheid. Aan diepstekende schepen heb je niets in het waddengebied, dus de voorkeur ging uit naar schepen met weinig diepgang. Meestal ook met schepen met wat minder motorvermogen. In het rijtje van sleep- en bergingsmaatschappijen is Doeksen, wat betreft het motorvermogen, altijd een betrekkelijk kleine maatschappij geweest.

zie ook: 'Schelpenzuigerij'

In de jaren voor de Tweede Wereldoorlog had ook Doeksen grote plannen. Er werden in betrekkelijk korte tijd de nodige slepers aangekocht. In 1939 werd bij J. Smit & Zoon te Foxhol een sleepboot besteld met een vermogen van bijna 4500 pk en een snelheid van 18 mijl per uur. Het zou de sterkste en snelste sleepboot van dat moment worden. De naam: “Holland”. Met zijn prachtige stroomlijn een jacht onder de sleepboten. Het totale sleepvermogen van de vloot van Doeksen zou daarmee bijna verdubbelen. Dit schip ging echter in Duitse dienst verloren tijdens de oorlog en heeft nooit voor Doeksen gevaren.

Na de oorlog moest de passagiersdienst zich eerst nog behelpen met schepen van ver voor de oorlog. Toen het toerisme echter een grote vlucht begon te nemen, bracht Doeksen de nieuwe 'Holland' in de vaart. Dit was niet alleen een bergingssleepboot, maar ook een passagiersschip met plaats   voor circa 700 passagiers. Zie ook 'historie van de Holland IV'. Rederij Doeksen heeft in de laaste de fase van hun bergings activiteiten gebruik gemaakt van kleine en snelle bergingsboten. Dit om nog sneller hulp te kunnen bieden.

*bron Rederij Doeksen en Stichting Guusjen te Terschelling