Ik begrijp niet helemaal waarom je je met een schip (of met een scheepsinterieur of met je "huisstijl" zeehond) zo nodig moet onderscheiden, dat prietpraat kom ik overal tegen, en het is me niet helemaal duidelijk wat lelijkheid (want zo noem ik het) tot onderscheidend maakt, of ja, de meest irritante STER reclamespots blijven wel het langste in de herinnering.
Er bestaat in mijn optiek ook zoiets als tijdloos mooi, de echt sterke ontwerpen en kleurencombinaties kunnen de tand des tijds doorstaan, zonder dat ze oubollig worden of gaan vervelen en dat kan ik van de genoemde ontwerpen niet vinden, die waren voor mij al na een jaar of tien aardig sleets aan het worden. Misschien is dat de bedoeling ook wel, zodat de ontwerpers weer een nieuw gedrocht kunnen leveren voor veel geld.
Pieter
"Mooi" of "lelijk" of "gedrocht" ((oubollig, ouderwets, modern, ga zo maar door, zijn, denk ik, allemaal subjectieve begrippen die niet of nauwelijsk objectief kunnen worden gedefinieerd omdat ze te maken hebben met gevoel. Kennlijk ontstaat er eens in de zoveel tijd behoefte om het "anders" te doen In de vroege negentiende eeeuw waren veel stoomschepen uitgerust met allerlei beeldhouwwerk, in de gekste kleuren geschilderd, al naar men toen "mooi" vond. Miiden jaren '40 van die periode zie je dan ineens een omslag: alles wordt zwart of wit, zwarte schepen met een witte band om de kajuitsramen (patrijspoorten moesten nog worden uitgevonden) en die hadden heel duidelijk de bedoeling om te herinneren aan de geschutspoorten van de toenmalige marineschepen. Witte schepen kregen dan een gele of groene band om diezelfde ramen, gewoon voor het mooie. Eind jaren '60 van de negentiende eeuw worden de meeste nieuwbouwstoomboten voor de binnenlandse lijnvaart dan ineens gebouwd met een "ramsteven" omdat dat oook weer aan de toen zeer moderne, eerste Marineschroefstoomschepen raakt. De tot dan algemeen toegepaste, zeer fraaie klipperstevens verdwijnen in een klap.Met toename van de orthodoxie in de samenleving na 1880 zie je dat vrijwel alle schepen die wit waren, ineens strak en stijf zwart worden geschilderd. Dat blijft dan zo zeker totaan de jaren '30, als er langzaamaan meer wit te zien valt. In de jaren '30 wil iedereen weer modern zijn en dat zie je bij de Rederij o.a. bij de Schellingerland, de tweede (Duitse) Holland en de Stortemelk en nog zowat van dat spul.
Waarom hadden de meeste schepen een "zeeg"? Voor 1940 was de smoes dat dat materiaal uitspaarde, maar het was gewoon een gevolg van de bolling uit het spantenplan om maar zo eenvoudig mogelijk huidgange zonder verzagen aan te brengen. Bij stalen schepen was dat echt niet meer nodig en toch hebben we dat jarenlang volgehouden. gewoon voor het mooie. Ik heb jaren terug nog eens een oude bouwmeester van Fijnoord gesproken die het verhaal vertelde, dat hij de zeeg op een nieuwe Lloyd-boot moest uitzetten. Dat ging dan op de op de helling opgetrokken spanten met blokjes "volgens tekening"en die kwam niet van hem, mnaar van de Lloyd-ontwerper. "niet mooi, zo doen we dat niet" en dus gingen de blokjes in een lijn die wel "mooi" was. De volgende dag komt de ontwerper kijken en ziet dat er met de zeeg is "gerotzooid". Gedonder in de tent en alle blokjes weer terug op de plaats van ontwerp. De dag daarop stonden ze allemaal weer terug op de plek die de werfbaas mooi vond en zo is het schip ook gebouwd. Ik meen dat het de Dempo of de Baloeran was. Omdat die bij twee verschillende werven als "zusterschepen"waren gebouwd en de andere werf er zich wel aan hield, verschilden ze dus.
Wat ik maar wil zeggen, "mooi" of niet, alles is een gevoelskwestie en daar dachten ze in verschillende tijden verschillend over, dus is het de vraag of iets "tijdloos" mooi kan zijn.
En ja, dat "onderscheiden" lijkt mij dan ook niet meer dan een smoes om hard te maken dat je niet wilt achterblijven bij de rest. Geen reclamemaker die ooit heeft kunnen hard maken dat juist het "anders doen" of "zich onderscheiden" bij zoiets als een Waddenbootdienst ook maar een cent heeft bijgedragen aan meer winst of meer goodwill. Persoonlijk zal het mij een zorg wezen. Ik heb dat destijds bij de invoering van de "nieuwe huisstijl" in Terschelling Magazine (dat toen nog een goed blad was) al eens duchtig aangepakt. En ik ben het met de meesten onder jullie eens, dat de beruchte diagonalen misschien wel "onderscheidend" zijn, maar fraai is anders. De diagonalen in die vorm waren trouwens niet origineel, want ik had ze ver daarvoor al eens bij een ander bedrijf gezien, zelfde hellingshoek, zelfde verdeling. Welk bedrijf weet ik jammer genoeg niet meer.
Objectief gezien moet een huisstijl reclametechnisch wat zeggen over het karakter van het bedrijf (zoals de pijltjes bij NS destijds refereerden aan heen en weer langs gesloten spoortaven). Wat die diagonalen over Harlingen-Terschelling/Vlieland zeggen, is mij absoluut onduidelijk en dus deugt het logo niet. Bovendien vind ik zeehonden ook in de Oosterschelde........
