Jongens,
De "oude" kleurstelling is die van midden jaren zeventig twintigste eeuw, toen Doeksen iets moderner omging met het uiterlijk van de schepen. Voordien onderhield elke reder en elke scheepsbouwer de theorie, dat je de natuurlijke lijnen van een schip moest voilgen bij de kleuren. Bepalend daarin meestal de zeeg.
De laatste 'Schellingerland', later 'Oost Vlieland' was de eerste (behoudens de oranje-witte oude 'Koegelwieck' natuurlijk), waarin de zwarte rompkleur werd verlaten. Die is in z'n proeftijd van onderen kort blauw geweest, voordat-ie helemaal wit werd.
Verder was er in de oude kelurenschema's van Doeksen weinig standaard. Er was "schoorsteengeel", "binnenkant verschansinggeel" "mastgeel" en nog zo wat meer en geen van die kleuren was stabiel. Het varieerde zo hier en daar nog wel eens.
Toen Doeksen een modern kleurenschema liet ontwerpen (studio van Mansveld meen ik), gingen die jongens modern doen met grote diagonalen blauw over de volle hoogte van het schip. Gevolg was dat die schepen toen met een soort schutkleur/camouflageschema werden geschilderd, waardoor het schip optisch uit elkaar dreigde te vallen/er als een puzzle uitzag. Bij TESO noemden ze toen de 'Koegelwieck' de "Zebra". en daar zat wel wat in. Kijk maar eens wat de "disgn"-kunstenaars van de nieuwe 'Dokter Wagemaker' op Texel hebben gemaakt: daar gruwt elke klassieke scheepsontwerper van. Toeristen schijnen dat mooi te vinden, vooral lieve zeehondjes, totdat ze zo'n beestje een keer aan het strand tegenkomen, dat trachten te aaien en vervolgens naar de dokter mogen voor een tetanusprik, omdat-ie zo lekker bijt......
