Net nieuw op dit forum!
Mijn kleine puzzel stukje van de Noord Nederland wil ik jullie niet onthouden...., een paar foto's zal ik later nog wel even toevoegen. Moeten die nog aan bepaalde voorwaarden voldoen?
1974. Met de kerstvakantie in zicht werd ik gevraagd of ik mee wilde om een schip (!) naar Luanda te brengen, zou een week of 3 duren. Nou dat was niet tegen dovemans oren gezegd, Buro Wijsmuller uit Baarn verzorgde de trip.
Ik moest me op de Oranjewerf in Amsterdam melden. Ik was er al op tijd en schrok me rot….
Het was de Noord Nederland, een voormalig veerboot tussen Harlingen en Terschelling.
De Voormalige M / S De Dageraad. Gebouwd in 1955 door de Arnhemsche Scheepsbouw Maatschappij NV, Arnhem. In de nette machinekamer stond een keurige 8 cil Industrie diesel met een vermogen van 600 pk. Goed voor 12,5 knopen. Max aant. Passagiers, 1000. Hutten “0”.
Ze waren net bezig stalen platen voor de salonramen te zetten want die grote vierkante ramen zaten zo’n beetje op de waterlijn, leuk voor op de Wadden maar minder voor in de Golf…. Gedurende de dag kwam de complete bemanning aan boord, de kapitein, meester, en nog een opstapper. Ja echt, met z’n vieren dus. Ik werd aangemonsterd als 2de wtk/matroos, maar was ook kok en stuurman als het zo uit kwam. Dat laatste was al sneller dan ik dacht. Net voorbij Hastings (Engels Kanaal) moest ik de wacht op de brug overnemen van die ouwe….., daar ging ik…, Het Kanaal door op de brug van een schip(je)….., en piepers jassen deed ik elke dag....
Memorabel was ook nog wel dat we vanuit Amsterdam door de toenmalige Hembrug moesten en die ging na even wachten keurig voor ons open. Gelukkig dat ik daar nog wat foto’s van kon maken, vergane glorie.
Na het passeren van de middelste zeesluis van IJmuiden, Forteiland en de lichten op de Noord en Zuidpier, bij een mooie zonsondergang, moest ik mezelf wel even afvragen of dit allemaal wel goed zou komen……
Een kooi, of hutten ontbraken, we sliepen op de banken in de salon…. Eerst niet natuurlijk maar na een paar keer oefenen ging dat als vanzelf en ze lagen eigenlijk buitengewoon goed. Het enige echte knappe wat er aan boord was was de kombuis, ruim zat voor z’n 4en!
Ouessant namen we ruim over stuurboord, we moesten op kompas en ik dacht een richtingzoeker (die het niet deed) en met een radar voor max 10 mijl, de Golf van Biscaje door. Het ging als een zonnetje!
’s Nachts begon het echter te waaien en niet zo’n klein beetje ook. De Noord Nederland werd wakker geschud, na al dat gezapige heen en weer geklots op de Waddenzee, werd het nu plotseling voor het “eggie”…. Al snel begon onze voortstuwing kuren te vertonen die niet alleen door de zeegang bepaald werd. De brandstof kwam uit de tanken onderin het schip, jaren lekker rustig gelegen en alle drek keurig op de bodem gezakt werd nu heerlijk gemixed met de diesel. Geen seperator aan boord en slechts 6 reserve filters maar gelukkig waren de filters die er in zaten “vilt-filters” die dus schoon te maken waren. Dat moesten we dus minstens 8x per dag doen om de boel draaiend te houden…. Dat de brandstof pompen goed bleven mag een wonder heten….. Goed spul!
Halverwege de Golf wisten we niet echt meer waar we zaten, veel schepen zagen we ook niet meer dus we vermoeden dat we iets van de vaarroute afgeweken waren….. Gelukkig kwamen we een Frans vissersbootje tegen maar we waren niet in staat om met die gasten te communiceren, een fix kregen we ook niet. Later, we waren toch maar een graad of 10 bakboord gegaan, kwamen we een Russisch visfabriek schip tegen, en die kon ons gelukkig weer “op de kaart” zetten.
Intussen kregen we ook problemen met de verstelbare schroef, die wilde meer naar neutraal dan dat ie echt ons de goede kant op stuwde…. Het buffer-olie-tankje in de pijp begon spontaan over te lopen en olie werd water, zout water. Foute boel dus, lekke schroefas! Met de info die ik van Wim Vink van het Schepenvandoeksenforum.nl kreeg, kon ik achterhalen dat die schroefas met verstelbare schroef al een oud zorgenkind was.
Met hangen en wurgen, kunstgrepen en hokus pokus (hulde Meester, ben je naam kwijt….) konden we Lissabon halen.
Wijsmuller himself kwam polshoogte nemen, die ging goed tekeer maar bond in toen bleek dat “wij” daar toch echt niet veel aan konden doen. De Noord Nederland moest het dok in. Dieseltanken schoonmaken en schroefas eruit.
Reparatie zou 2 a 3 weken duren en afgesproken werd dat ik die 2 a 3 weken aan boord bleef en de rest maar naar huis moest gaan.
Een pracht tijd werd dat. ’s Ochtends rond 11 uur was er in een winkeltje een Telegraaf te koop die ik dan bij m’n vriendinnen in de Europa- of Cocobar onder het genot van een bakkie espresso ging lezen en natuurlijk m’n Portugees ophalen met de dames die het eerst wel een beetje vreemd vonden maar later de humor er ook wel van inzagen, we werden maatjes…. ’s Avonds een pilsje halen en soms vroeg iemand me uit eten (ze hadden snel door dat ik ook niet erg vermogend was….), in ruil gaf ik een rondleiding op de Noord Nederland. Het was een leuke tijd!
Voor de reparatie van de Noord Nederland was na een week nog steeds geen uitsluitsel, iets met geld geloof ik. Op een gegeven moment moest ik echter toch weer naar school dus begon ik te zeuren dat ik naar huis wilde. Dat duurde ook nog een dag of 10 voordat de meester weer terug aan boord kwam. De Noord Nederland lag intussen in het dok, diesel was naar de wal gepompt en de schroefas hadden we eruit. Volgens de werf was die as met verstelbare schroef echter goed stuk.
Hoe het afgelopen is weet ik niet. Nooit meer iemand gezien of gesproken. Wel weet ik dat ze uiteindelijk vertrokken naar Luanda waar intussen gevechten uitgebroken waren. Ook weet ik nog dat ze de opdracht meekregen van Wijsmuller om de radio (!) eruit te slopen en die mee terug te nemen naar Nederland! Dat moeten koele kikkers geweest zijn bij aankomst in Luanda. Radio eruit, taxi in en naar vliegveld met de kogels om je oren. Knap gedaan hoor mannen!
Jaren geleden heb ik getracht nog wel eens wat historie over de Noord Nederland te vinden, ik was toen ook een berichtje en foto van haar tegen gekomen in Luanda maar dat kon ik bij mijn nieuwe naspeuringen niet meer vinden. Via het kustvaardforum kwam ik echter terecht op dit forum waar ik de historie van de Noord Nederland tegen kwam. Met name Wim Vink bedankt!
theo
