Anker uitgooien terwijl achterschip aan de draad zwaait,werkt het ongeveer zo?
Bij het aanmeren bij laagwater en sterke oostenwind zwaaide het schip vaak over de kont, zoals op de foto.
Als de kop van het schip net voorbij de havendam aan de overkant was, liet men ongeveer daar het bakboordanker vallen.
Door de ankerketting te laten vieren dreef het schip door de wind vanzelf tegen de kant.
Na het lossen en weer laden voer het schip achteruit op een achterspring, waardoor de kop iets van de kant af ging.
Tegelijkertijd haalde men het anker in, oftewel het schip trok d.m.v. het anker naar het midden van de geul in de haven.
Beide acties tegelijk moesten genoeg zijn om het schip van de kant te krijgen en gelijk volle vooruit te geven om weg te varen, vrij van de wal.
Eén keer heb ik het zien gebeuren dat de gecombineerde acties niet lukte.
Toen het anker vrijkwam van het bodem, werd het schip weer tegen de wal geblazen, zo'n sterke wind was er.
De Friesland, die erachter lag, was al vertrokken en er lag ook geen loodsboot op dat moment.
Door helemaal achteruit te varen met de kont voorbij de ingang van het 1e dok, werd een achterspring op de laatste paal belegd.
Voluit achteruit slaan gaf het effect dat de kop enigszins loskwam van de wal. Gelijk volle kracht vooruit.
De kont schuurde langs alle palen van de havenwand tot aan de reddingbootschuur. Toen pas kwam de NN geheel vrij van de wal.
Tegenwoordig ligt Rederij Noordgat gelijk klaar om assistentie te verlenen bij sterke wind, maar die was er de jaren '60 nog niet.
