Schepen van Doeksen > Overige onderwerpen

Artikelen (krant, tijdschrift, enz.)

<< < (6/20) > >>

Evert Jan:
Van het boek zijn meerdere exemplaren te vinden op internet, heb het net besteld bij loekboek.nl, helaas zonder omslag.

Wim Vink:
In 1934 verscheen een uitgave van de VVV-Terschelling, samengesteld door dr. J.W van Dieren, getiteld "De lof van Schellingerland".
In 1985 is daarvan een zogenoemde overdruk van uitgegeven.
Daarin vond ik bijgaande advertentie van Doeksen:

Wim Vink:
In Cornelis Douwes van OKT 2001, het blad van de oud-leerlingenvereniging van de Zeevaartschool Willem Barendsz, vond ik een aardig artikeltje over een mogelijke Stortemelk III, die er overigens nooit is gekomen. Volgens de aanhef heeft dit artikel, van de hand van Cees Dekker, eerder in het personeelsblad De Schalm van Doeksen gestaan.

Christian:
Met MS Schellingerland naar Terschelling: Raar reisverslag uit de oude krant:
Leidse Courant | 11 juni 1983

[Attentie: We krijgen nu te maken met de meester van het mopperen. Niemand ontsnapt aan de strenge criticus van de gevaarlijke veerdienst: Zullen wij zeker met een knipoog lezen  ;) als zeldzaam document uit verleden tijden? Veel plezier:]

Veerboot zonder romantiek
Met de zomer in zicht kunnen we stellen dat het vakantieseizoen op de Waddeneilanden bijna weer in volle gang is. Tot de eilanders zo half september weer onder elkaar zijn, moeten zij de invasie van toeristen over zich heen laten komen. Het grootste deel van die toeristen wordt aangevoerd per veerboot, bijvoorbeeld naar Terschelling. De geregelde veerdienst van Harlingen naar Terschelling bestaat dit jaar exact een eeuw, waarvan precies zestig jaar als onderdeel van Rederij Doeksen. Redenen genoeg om eens een oversteek te maken. Verslaggever Ronald Hooyenga koos een lekker druk weekeinde uit, om te zien of alles op zo’n overvolle veerboot wel zo leuk en aardig is als de folders ons willen doen geloven.

HARLINGEN — De file in Leeuwarden-stad blijkt achteraf in Harlingen toch niet helemaal uit eilandgangers te hebben bestaan. Maar druk is het wel, dat zeker. In de rij voor het parkeerterrein, in de rij voor de kaartjes, in de rij voor de boot, in de rij voor de koffie boord. „Mensch, was ne Schlange!" horen we direct al in een bekende taal, die duidelijk maakt dat het toeristenseizoen echt begonnen is. Op de veerboot „Schellingerland“ zijn de beide salon benedendeks — voor rokers en niet-rokers, hoewel de eerste categorie heel oneerlijk ook de bar was toegewezen — al vlot tot de laatste stoel, bank en barkruk bezet. De laatkomers stommelen door naar het dek zelf, waar de wind wilde aanval op je haardos doet voordat de boot eerst zo'n 240 graden schijnt te moeten draaien. Eindelijk met de kop richting Terschelling mag de telegraaf op volle kracht. En nog steeds niemand duizelig, al doen sommigen erg hun best door al om half tien ’s morgens te beginnen met de eerste van liefst achttien six-packs Tuborg-pils, meegezeuld in de waarschijnlijk niet terechte vrees dat dit op het eiland niet te koop zal zijn.

Elfhonderd mensen mogen, kunnen, en zijn er op de boot. Minstens. Boven de nooduitgangen gehangen bordjes „Hier geen bagage plaatsen" zijn alleen maar in het Nederlands aangegeven, iets te hoog gegrepen voor de talenkennis van de Duitsers, die hun Gepäck dus rustig voor de branddeuren en vluchtgangen plaatsen. Ook niet vertrouwen opwekkend is het bordje boven de deur naar de machinekamer:„Als het alarm gaat of als er C02 uitstroomt, deze ruimte direct verlaten". Nogal wiedes natuurlijk, alhoewel staat er niet bij hoe dat moet, met elfhonderd man tegelijk. Enige opschudding, veroorzaakt door tientallen tijdschriftenreportages, over vermeende onveiligheid van veerboten is inmiddels weer wat geblust. „Gelukkig maar", vindt kapitein M. van Asselt van de Schellingerland. „Het schrok de mensen af, vooral diegenen die op zich al een beetje angstig voor water zijn.“ Bij het hoofdkantoor van de rederij op Terschelling zal woordvoerder C. Dekker me later vertellen dat het met dat afschrikken nogal meeviel: „Na die reportages hebben we drie annuleringen gehad. Maar je weet natuurlijk nooit wie er uit angst niet meer reserveerde...“

Angst ongegrond
Die angst, voor kapseizen, in brand raken of vollopen, is volgens de kapitein volkomen ongegrond. „Ik vaar acht jaar op deze veerdienst en ik heb nog nooit een ongeluk op zee meegemaakt. Natuurlijk zijn er wel klachten over de veiligheidsmaatregelen aan boord, maar met elfhonderd man kun je het nooit iedereen naar de zin maken. Toen we deze boot in '81 in Duitsland kochten zijn er nog extra nooduitgangen bijgemaakt en zijn trappen en deuren verbreed. In Duitsland mochten er twaalfhonderd vijftig man op, maar de voorschriften van de Scheepvaartinspectie zijn hier wat strenger. Hier komen beslist niet meer dan elfhonderd mensen aan dek. Als we denken dat we dat aantal werkelijk gaan halen dan tel ik de passagiers persoonlijk. Tenslotte ben ik verantwoordelijk, als er iets gebeurt".

„We weten wanneer er, zoals nu, topdruktes verwacht worden. Dan vaart er gewoon een extra boot mee. Het ligt ook aan het weer. Als het slecht weer is, laat ik er geen elfhonderd op. Die hokken dan allemaal samen in de salons, die daar niet op berekend zijn".

Inderdaad, dat laatste klopt. Ook al is het weer niet zo slecht dat er aan dek niet te vertoeven valt. De salons benedendeks zijn toch wat warmer en knusser, als je tenminste van struikelen, dringen en ellebogenwerk houdt. Boven de rokerige bar hangt, jazeker, weer een bordje: „Om klachten over de service te voorkomen geven wij geen service meer". Sterker nog: je wordt er amper nog bediend, zo druk is het. We zullen er dan ook nooit achter komen hoe de romantisch klinkende jutterbitter smaakt. Weer aan dek, ongelaafd, demonstreert de luchtmacht lawaaierig dat er heus nog wel F-16's over zijn. Zeker een dozijn van die straaljagers stort zich op het eiland in een tergend helse duikvlucht Maar ik verdenk de piloten ervan de dingen in een cirkel te sturen, zodat het er veel meer lijken dan er zijn.

Mysterieus
Terschelling. Gehaald! Rederij Doeksen komt minder sympathiek over, als geweigerd wordt met de jaarcijfers op tafel te komen. Bij mijn telefonische afspraak daags tevoren had een heer Hofman de boot ook al letterlijk en figuurlijk afgehouden, door op een vraag over de capaciteit van de veerboten hoogst mysterieus te melden: „Hoeveel er op kunnen mag u best weten; hoeveel er op zitten is wat anders ..."

Ook de heer Dekker loopt niet te koop met de vervoerscijfers, hoewel hij wel klaagt dat „er niet veel hoeft te gebeuren of we zitten weer in de rode cijfers". De veerdiensten draaien nog zonder subsidie. De prijs van een retourtje-eiland is er dan ook naar: 26 gulden, inclusief vier piek toeristenbelasting. „We kunnen net quitte spelen", aldus Dekker.  „’s Zomers loopt het wel, maar in de winter varen we soms met maar twintig man aan boord en dat kan natuurlijk niet".

Was er op de „Schellingerland" voor wat nerveus ingestelde passagiers zo op het oog niet eens een reddingboot aanwezig, laat staan dat er reddingboten voor 1100 man waren. Dekker vertelt dat er wel degelijk een aan boord verstopt moet zijn geweest. Een, waaruit blijkt dat het niet de bedoeling is dat de hele club bij een eventuele calamiteit in boten overstapt. „De reddingboot is er alleen om iemand op te pikken die overboord is geslagen. Dat is bij ons overigens maar een keer gebeurd en dat was ook nog een meneer die wat zwaarmoedig, zelf over boord was gestapt".

Passagiers die bij een onverhoopte aanvaring of explosie of uitslaande brand hun zwemkunst niet zo vertrouwen, zijn aangewezen op een paar dozijn, ik noem het maar „reddingdingen". Vierkante rubber-plastic dingen met handvatten en een geclaimd drijf vermogen voor zo'n 25 man. Gezellig lekker dobberen, met je verkleumde vingers door de hengsels. Maar wees gerust, er zijn ook nog een kleine tien gros zwemvesten aan boord, opgestapeld achter Gepäck en overige rugzakken.

Aan de grond
Zwemvesten of reddingdingen, de heer Dekker stellt luchtigjes — maar voor mij overigens niet bemoedigend — vast, dat het beste reddingsmiddel nog altijd het schip zelf is. „Als er wat gebeurt heeft de kapitein opdracht het schip zo snel mogelijk ergens aan de grond te zetten, zodat het niet kan zinken. Bovendien komt het vaak voor dat een paar boten met elkaar opvaren, dat is toch ook een veilig idee?“, aldus Dekker.

Nog even over de cijfers. We krijgen ze wel, alleen duurt dat nog even. De Terschellinger VVV wil namelijk ook graag van alles weten en ondervraagt het hele jaar door iedereen die op het eiland komt. Daarbij komt natuurlijk niet alleen de vraag aan de orde of je met een veerboot van Doeksen bent gekomen, maar die vraag is evengoed mooi meegenomen, vindt de heer Winter van de VVV.

Bereidwillig rekent hij voor dat er elk jaar zeker 200.000 vakantiegangers, dagjesmensen en andere toeristen op het eiland komen, samen alleen al goed voor ruim zeven ton aan toeristenbelasting als je de kleine kinderen even niet meerekent. Nu komen die met allemaal per veerboot aan, er vallen voor vervoer van en naar Terschelling ook genoeg particuliere boten te charteren, maar... „dan hebt u vast een indruk".

Een indruk van de immense drukte die de veerboten nog te wachten staat en deels alweer heeft overspoeld. Temidden van die drukte, op een dek vol koffers en bierdrinkers en overgevers en verdrinkertje spelende kinderen, valt altijd weer op de verwoede en tot mislukken gedoemde pogingen waarmee mensen telkens maar weer foto’s, dia's of films willen maken van onooglijke, grijze scheepjes op vijf mijl afstand en van langswiekende meeuwen. Ineens zie ik een vrouw, verkrampt van angst, aan de reling. Ik denk dat ze die reddingdingen heeft gezien...

PiebeJanMan:
Zeldzaam document uit het verleden?

Tot het invoeren van het boekingssysteem en het degraderen van de passagiersaantallen van de Friesland/Midsland was dit toch nog een tafereel wat zich in de drukke perioden voordeed...

Volgens mij zijn de aantal toegestaan passagiers per vierkante meter (regelgeving) ook niet naar beneden bijgesteld in de tussentijd. Andere veiligheidseisen zijn wel iets veranderd, maar Doeksen neemt zelf ook meer verantwoordelijkheid hiervoor.

Wel opmerkelijk dat de auteur hier zo naar de veiligheid kijkt. Naar aanleiding van het kapseizen van de European Gateway van Townsend Thoresen zullen de bewuste artikelen wel geschreven zijn. Hierna kwamen trouwens nog de rampen met de Herald of Free Enterprise, Estonia en Scandinavian Star.

Navigatie

[0] Berichtenindex

[#] Volgende pagina

[*] Vorige pagina