Ter aanvulling: het "sprongetje" betrof een ontwerpfout -als je daar al van kan spreken- die noch door de ontwerper (Bureau voor Scheepsbouw De Groot) noch door TESO in het begin was opgemerkt. De bouw was toen al zo ver gevorderd, dat het foutje pas opgemerkt werd op het moment dat men eens keek hoe de stand van zaken was. Zodoende kon de werf er niet voor aansprakelijk worden gesteld en moest TESO de centen zelf ophoesten.
In die tijd had de directeur van TESO niet veel in de melk te brokken bij zijn commissarissen. In de Raad van Commissarissen speelde de voorzitter, De Lugt, een zeer zware rol en omdat die nu eenmaal het laatste fiat aan het ontwerp had gegeven, kon hij de gevolgen dus in eigen zak steken, zogezegd. De Lugt was uiteraard geen scheepsbouwer en had zelfs geen enkele nautische achtergrond. Toen ik de notulen van TESO op dat punt onder ogen kreeg, viel ik van de ene verbazing in de andere. Het is feitelijk nog een wonder dat de boot er toen gekomen is. Nu zouden we de gang van zaken "enigszins amateuristisch" noemen.